Kontynuuje opowieść o historii Polskiego Związku Motocyklowego, instytucji reprezentującej polskich motocyklistów w kraju i zagranicą, koordynatora rozwoju rywalizacji sportowej i turystyki. W latach 30., za sprawą klubów motocyklowych, w ramach PZM zrzeszonych było ok. 40% osób jeżdżących w Polsce motocyklami. Byli to głównie ludzie, którzy motocykli używali do celów rekreacyjnych, turystycznych i sportowych.
W 1928 roku ukazał się drukiem statut Polskiego Związku Motocyklowego i w dalszej części Regulamin Komisji Sportowej. Publikacja miała ponad 100 stron i było tam między innymi napisane:
§ 3. Zdania Związku. Do zadań związku należy: a) propagowanie turystyki i sportu motocyklowego i współdziałanie z władzami państwowymi w rozpowszechnianiu tego sportu; b) pomoc w organizowaniu klubów i sekcji motocyklowych i zrzeszanie ich w PZM; c) ustalenie regulaminów dotyczących sportów motocyklowych; d) czuwanie nad zachowaniem należytych stosunków sportowych pomiędzy członkami PZM i pośredniczenie w ewentualnych sporach; e) utrzymywanie stosunków z motoklubami zagranicznymi z pośrednictwem Międzynarodowej Federacji i nawiązywanie z powyższymi organizacjami układów na zasadzie wzajemności we wszystkim co dotyczy zawodów i turystyki; f) zapewnienie wszystkim swoim członkom największych możliwych ułatwień przy przekraczaniu granic między państwami i w ogóle obrona praw i interesów materialnych i moralnych swych członków; g) prowadzenie ewidencji zawodników oraz karanie ich w myśl regulaminów PZM; h) organizowanie zawodów o mistrzostwo Polski, województw i miast. (…).