Zaczęło się od składu drewna. W 1882 Enrico Piaggio zakupił grunt w Sestri Ponente (Genova), gdzie założył swój skład drewna. W 1884 jego syn Rinaldo na zakupionym przez ojca gruncie założył przedsiębiorstwo Piaggio & C. Budował tam lokomotywy i wagony kolejowe. Pod koniec Pierwszej Wojny Światowej Rinaldo produkował też dla wojska łodzie podwodne i samoloty na licencji Ansaldo, Macchi, Caproni oraz Dornier.
Do Piaggio należało 21 lotniczych rekordów świata zdobytych w latach 1937-39. Największym samolotem firmy był bombowiec P.108. Po śmierci Rinaldo w 1938 roku, firmę przejęło jego dwóch synów Enrico i Armando. Po wojnie Enrico postanowił rozpocząć produkcję taniego pojazdu w nowej fabryce w Biella. Stara fabryka w Pontedera została zniszczona przez aliantów. Pierwszy motocykl bazował na desantowym modelu MP5 (Paperino). Niezadowolony z efektu prac Enrico poprosił, więc D’Ascanio by zaprojektował coś lepszego. Corradino D’Ascanio, inżynier lotniczy odpowiedzialny za zaprojektowanie pierwszego nowoczesnego śmigłowca Agusty nie należał do entuzjastów motocykli, ale już wcześniej poproszony został o zbudowanie motocykla dla Ferdinando Innocenti. Zaprojektował, więc skuter o strukturze nośnej z tłoczonych elementów blaszanych. Nie spodobał się ten projekt Innocentiemu, który preferował ramy wykonane z rur. D’Ascanio zaniósł, więc swój projekt do Piaggio, gdzie z pomocą Mario D’Este powstała Vespa (czyli osa) z dwusuwowym silniczkiem o pojemności 98 cm3. Produkcję rozpoczęto w 1946 roku. Innocenti dwa lata później również wykorzystał projekt D-Ascanio w swoim skuterze Lambretta.